Gelukkig was het vandaag prachtig weer. Samen met Hans en Edwin ben ik  naar Amsterdam geweest om daar een filmpje te maken voor de Reünie. We hebben een klasgenoot gevolgd die met veel plezier zijn vak uitvoert, en daarnaast graag een hengeltje uitwerpt. Foto’s zijn zoals gewoonlijk van Hans Duran.

In de stromende regen is vandaag gegraven om de fundering van onze schuur te storten. Samen met de bekisting van onze uitbouw die al voor het weekend af was. Morgen moet het beton al hard genoeg zijn om de eerste steen te metselen. Het begint nu echt ergens op te lijken. Behalve dan de enorme modderpoel die ooit onze tuin was.

Het storten van de betonnen fundering

Omdat deze foto is bewerkt met een trial-versie van een programma staat er een watermerk in beeld.

Geen enkel grassprietje is er nog te vinden. Een gapend gat rest. De achterdeur uitstappen kost je twee gebroken enkels. Morgen worden de hei palen geboord. Gisteravond was ik tot laat aan het werk in Tivoli in Utrecht. Voor de selectie van de deelnemers aan The Road To Copenhagen, een groene scootertocht van Essent. Maar vannochtend weer vroeg uit de veren om koffie te zetten voor de mannen, die voorlopig nog in een uitermate ontspannen tempo gestaag doorwerken. En ook op tijd weer stoppen. Heel wat anders dan mijn werkdagen die tegenwoordig meer regel dan uitzondering vaak twaalf uur duren.

Gisteren een nieuw fotobewerkings programma ontdekt dat interessant kan zijn voor de foto liefhebbers (Huib!)

Hierboven zie je een voorbeeld, gemaakt in photomatix. Het maakt gebruik van de mogelijkheid Bracketing opnamen(2 of 3 foto’s met een verschillende belichting achter elkaar te nemen)te combineren. En zo meer detail te krijgen in donkere en lichtere partijen. Je kunt het programma gratis uitproberen zolang je wilt, maar dan komt er wel een watermerk over je foto’s te staan. Anders kost het je 99,00$.

Afgelopen jaar zijn we erg druk geweest met het plannen en regelen van een bouwvergunning voor onze schuur en uitbouw aan het huis. Dat is uiteindelijk gelukt en komende maandag gaan ze dan ook echt aan de slag. Maar voor het zover is moet er ook nog een hele hoop gebeuren; de schuur moet leeg en er staan nog wat bomen in de weg. Afgelopen weekend zijn we begonnen aan dat klusje, gelukkig kregen we hulp. Achterin de tuin stond een inmiddels behoorlijk uit de kluiten gewassen kerspruim.

Eigenlijk waren het twee bomen, die beiden vlak boven de grond vertakkingen hadden. Zaterdag was ik op tijd (maar niet te vroeg want ik heb een jet-lag) begonnen met het afzagen van de hoogste takken. Al gauw was onze tuin verdwenen onder een enorme berg snoeiafval. s ‘Middags zijn we dus nog maar naar een tuincentrum gereden, waar we een nieuw (tweedehands) speeltje hebben gekocht. Die van onze takjes weinig overliet. Zondag konden we rekenen op de hulp van Huib, die zo goed was vanuit Beverwijk te komen om onze boompjes tot moes te malen en waar nodig de zaag ter hand te nemen. Met volle overtuiging  werkte Huib zich in het zweet. Of was het de regen die af en toe met bakken uit de hemel viel?  De spierpijn die hem de volgende morgen, laten we zeggen, moeilijk de trap af hielpen. Had hij opgetwijfeld te danken aan het verwijderen van te stenen die de wortels van de bomen verborgen onder een pad. Dezelfde wortels die mijn onderrug hebben vastgezet in een bankschroef. En hoewel de ene boom inmiddels half uitgegraven, en wortelloos is, staat hij nog onvermurwbaar. Morgen is er weer een dag en gaat de strijd tussen mens en natuur onvermoeibaar door!

Opgegroeid in Zeeuws-Vlaanderen, wonen in Eemnes. Het is duidelijk: ik ben geen stadsmens.Toch voel ik me onmiddellijk op mijn gemak als ik weer in Manhattan ben.

28 uur hebben regisseuse Jutka van Spoorloos en ik er over gedaan om op onze eindbestemming in Zuid-Amerika aan te komen. Om kwart voor 6 werd ik opgehaald door de taxi. Na een korte vlucht naar Madrid een lang stuk naar Caracas. De crew van Iberia was weer eens buitengewoon onvriendelijk, en wat we te eten kregen was werkelijk  onsmakelijk. In Caracas voegde correspondente Edith zich bij ons. Zij woont in Bogota, Colombia en aangezien ik daar de afgelopen jaren vele keren ben geweest kennen we elkaar al behoorlijk goed. We hadden voldoende tijd om bij te praten want we moesten 5 uur wachten op onze binnenlandse vlucht naar Barcelona. Uiteindelijk had ons vliegtuig ook nog 3 uur vertraging dus was het inmiddels half 12 Toen we door de gevonden vader met een busje werden afgehaald van de luchthaven. Vanwaar het slechts nog anderhalf uur rijden door de Bergen naar het stadje Cumana was! Het was 2 uur ‘s nachts toen ik eindelijk in mijn bed lag, in Nederland was het al 6,5 later….

De volgende dag toch op tijd weer opstaan. Gelukkig ging het Casino tegenover ons hotel ook om 2 uur dicht, anders had ik helemaal geen oog dicht gedaan door alle toeters en bellen. Voor de tweede nacht dus maar een andere kamer geregeld.

Op zaterdag hebben we een portret gedraaid van de gevonden vader en een zoon van hem, die allebei wonderbaarlijk goed Engels spreken, dat maakt het toch een stuk gemakkelijker. Vader runt een restaurantje in de oudste stad van Zuid-Amerika.

Later hebben we een montage gemaakt van het material op mijn MacBook die we konden laten zien aan onze zoekster die een dag later aankwam.

Als we aan het draaien waren buiten het restaurant, was overal de invloed van de socialistische president Chavez goed te merken.

We zijn als toerist het land ingekomen, omdat ze in Venezuela niet zo goed met de pers overweg kunnen. Speciaal voor deze reis had ik een kleinere XD-Cam camera bij me zodat we minder opvielen.

Maar toch gebeurde het ons dat we werden gevolgd door fanatieke aanhangers van de socialistische partij, die gehuld in een T-shirt met de dikke kop van de president erop en een Che Guevara baret op ons nummerbord noteerden.

Overal hingen spandoeken en muurschilderingen van de patij met Vota Si! (stem ja!) die je een vals gevoel van een democratie geven. Vals omdat je een baan wel kunt vergeten als je niet op de partij van Chavez stemt!

Overal zie je groepjes mensen die met een rood shirtje “vrijwillig” staan vegen of langs de snelweg onkruid tussen de voorbijrazende wielen schoffelen. Zelfs op een toegesnelde ambulance stond de grijnzende kop van de president. De ambulance kwam overigens te laat; op de parking van het nieuwe winkelcentrum waar we net gegeten hadden op de laatste avond lag een man levenloos in zijn auto. Enkele minuten voor wij naar de auto liepen geliquideert.

Het bleek de eigenaar van een goed lopende zaak te zijn, toeval?

Nieuw in Nederland is een programma van de AVRO waarin telkens een nieuwe aankoop van een Nederlands museum belicht wordt. Op maandag als het museum gesloten is, gaan wij opnamen maken. Vandaag met  regisseur Barbara, geluidsman Jasper en stagaire Anna. Museum Boerhaave in Leiden heeft een verzameling uitvouw boeken aangekocht. Waardevolle antieke prentenboeken met gedetaileerde anatomische afbeeldingen die laag voor laag het menselijk lichaam tonen.

museum Boerhaave

Dit zijn de dagen waarop ik als cameraman mijn algemene kennis flink kan uitbreiden. Natuurlijk door goed om me heen te kijken in de musea, maar ook omdat er altijd gasten komen die interessante informatie vertellen over de nieuwe aanwinst.

Stagaire Anna werpt zich op als visagiste en Jasper bewondert haar talent

En terwijl ik mijn IQ aan het opschroeven ben heeft Jasper voornamelijk oog voor de kwaliteiten van onze stagaire!