Kijk ook eens op boudycam.nl een nieuwe website van mijn bedrijfje Boudycam.

De site is ontworpen door mijn nicht Charlotte van der Wiel en gerealiseerd door mijn goede vriend Steven Groenewoud.

Dit filmpje heb ik gemaakt met de Nikon d90.

Yara Klusprinses

Het stucwerk is droog. De televisie staat op de slaapkamer. De zolder is volgepakt met spullen. Kozijnen zijn voor een groot deel in de lak gezet. De eerder geplamuurde gaten in de muur werden door Mila en Yara uiterst zorgvuldig gladgeschuurd. Rollers gekocht. Het grote sauzen kon beginnen. Eerst alles voorstrijken. Op zondag moest het plafond eraan geloven. Leonie deed de randjes met een kwast. Toen mijn arm het begon te begeven ben ik de roller op een steel gaan gebruiken. Pas als je eenmaal bezig bent kun je ervan genieten, en bedenken “dit moet ik vaker doen!”

Leonie, Mila en Yara

Echt lekker klussen kan alleen met goede muziek. Het liefst muziek die je kunt dromen en dus ook luidkeels kan meezingen. Een poosje geleden kwam ik per toeval op de site Lulu.com. Daarop kan iedereen een boek uitgeven. Pas als iemand je boek besteld wordt een exemplaar gedrukt en toegestuurd, een deel van de door de auteur vastgestelde prijs is voor de uitgever. Ik vond er een autobiografie van de Bassist Mick Karn. Tijdens mijn middelbare schooltijd heb ik mijn cassetterecorder krom gedraaid met bandjes van Japan. De Engelse glam-rock band waar Mick bassist van was. De melodieuse baslijnen uit zijn fretless  instrument, de drums van Steve Jansen, vernieuwende synthesizer geluiden van Richard Barbieri en de zang van David Sylvian, nog steeds mijn muzikale held.

Hoewel Japan al opgeheven was door interne strubbelingen toen ik op mijn zolderkamertje voor het eerst de van LP gekopieerde chrome TDK cassette bandjes ging luisteren. Ben ik altijd de projecten van de oud-bandleden blijven volgen. Vaak omdat ze een bijdrage leverden op elkaars solo platen. Nog een keer in 1990 hebben ze samen een album gemaakt. Alleen niet onder de naam Japan maar als Rain Tree Crow. Het album is briljant, maar oude meningsverschillen voorkwamen een verdere samenwerking.

Ik was dus verdiept in de autobiografie van Mick Karn. Altijd het buitenbeentje. Japan  ging op het hoogtepunt uit elkaar, ze hebben veel invloed gehad op de popmuziek in de jaren 80. Toch was er nooit veel bekend over de bandleden. Allen uiterst verlegen en verborgen achter geverfd haar en een laag make up.

Boeiend om te lezen hoe drie schoolvrienden (Mick  en de broertjes Steve en Dave) zichzelf muziek en instrumenten eigen maakten. Eerst zwaar beïnvloed door hun idolen, later met een duidelijk eigen geluid.

Tijdens het schilderen dus het uitgelezen moment om alle albums van Japan weer eens te draaien. En ook alle soloplaten van Mick Karn. Nu veel beter door mij begrepen .

Relax and Swing

Ik wil iedereen heel graag een gezond, voorspoedig, liefdevol en gelukkig 2010 wensen! 2009 eindigde voor mij nog met een griepje. Net nu de stroom in Eemnes was uitgevallen. Het leek me een aanlokkelijk idee om met Leonie heel vroeg onder de wol te kruipen, maar net voor het echt gezellig werd besloot Nuon de knop weer om te draaien. De nacht ervoor had ik al rillend doorgebracht, dus er zat wat aan te komen. Maar nu lag ik in mijn bedje te gloeien. de laatste dag van het jaar heb ik dus ook in mijn bed doorgebracht. We hadden afgesproken met Bas en Eelke om bij hun Oud en Nieuw te vieren, dus maar even lang douchen en twee paracetamol. Mila en Yara hadden zich zo op de avond verheugd, dus afzeggen was geen optie. Ik heb nog even overwogen alleen thuis te blijven, maar ik heb afgelopen jaren al zoveel mooie momenten met mijn gezinnetje gemist. Gelukkig werkte de medicatie erg goed, en kon ik ook genieten van een reuze gezellige avond met spelletjes en vuurwerk. Mila en Yara waren eens de oudste van de kinderen, want naast Kasper was er nog een meisje van 8 maanden van vrienden van Bas en Eel uit de buurt.

Ze zijn voor het eerst helemaal opgebleven, en deden dapper mee met het spelletje “wie ben ik?” waarbij we allemaal met een memobriefje op ons voorhoofd geplakt zaten. En voordat het grote geweld uitbrak vermaakten ze ons met een show met sterretjes knalerwtjes en trekklappers. Wegens mijn griepje was ik voor  deze keer de BOB. Dus uitsluitend een toast uitgebracht met een half glaasje champagne. En daarna was het genieten van het vuurwerk boven Almere. Iedereen hielp uiteindelijk nog mee om alle sterretjes op te branden en toen werd het tijd om de meiden naar bedje te laten gaan.

Het was half twee toen we Eemnes binnenreden en waren verbaasd door de vele vuurpijlen die nog de lucht in vlogen. We besloten nog even via de Noordringweg rond te rijden. We waren verbaasd over de hoeveelheid jeugd dat nog op straat liep. En bij de markt stond nog een enorme groep beschonken tieners. Hoewel ze wel aan de kant gingen voor onze auto toch maar omgekeerd toen ik de enorme hoeveelheid gebroken bierflesjes zag. Pas echt schrikken was het toen we bij ons huis stopten en ik vlak bij mijn mini een enorme berg nog nasmeulend vuurwerk aantrof op nog geen twee meter afstand. Snel de meiden in hun bedjes getilt(ze hadden gelukkig in Almere al hun pyjama’s aangetrokken en tandjes gepoetst) En toen maar even bij mijn auto kijken. de buren van een paar huizen verderop hadden zich volledig op het vuurwerk gestort, hij werkt zelf notabene bij de brandweer! Maar in plaats van een paar meter naar links uit te wijken waar geen auto’s staan hadden ze alles wat knalt en gilt voor mijn auto ontstoken. Volledig bedekt onder een laag rood papier en as stond mijn trots daar! Na weer een onrustige nacht, omdat iemand nog ergens een doos met tweehonderd lawine pijlen had gevonden, was mijn eerste goede daad van het jaar dus mijn autootje wassen!

We komen net terug van een gezellig winters bezoek aan het sprookjesbos in Enkhuizen met onze Italië vakantie vrienden. En komen zo in de stoelverwarmde Volvo een akelig donker Eemnes in rijden. Aan de temperatuur in huis te voelen is de stroom al even uit. Dat wordt een knusse avond in ons bedje!

Het schuurtje

De laatste werkdagen van het jaar is er met man en macht gewerkt om onze uitbouw klaar te krijgen. De muren van het schuurtje stonden al overeind. Kozijnen waren geplaatst en het dak lag erop. Het wachten was nog op het glas, toen dat eindelijk kwam konden de werklieden

Kozijnen en glas worden geplaatst

weer volop aan de slag. De aluminium kozijnen werden geplaatst samen met het uiterst isolerende glas. En de oude kozijnen werden verwijderd. Even zaten Leonie en de kids in de kou, ik was toen nog onderweg naar Kopenhagen. Maar al gauw kreeg alles vorm. In de eerste winterbuien werd de dakbedekking aangebracht. De stucadoor kreeg vanaf 3 uur ’s middags versterking van twee collega’s en samen zijn ze

Met het stucwerk al een heel ander gezicht

tot negen uur doorgegaan om alles af te krijgen. De volgende dag was het tijd om de vloerverwarming aan te leggen. En weer een dag later werd de cementen toplaag aangebracht. Ook in de schuur. Dat viel niet mee want de betonmolen was bevroren! Nu staan er in de schuur en de uitbouw extra kacheltjes om alles droog te krijgen. In het nieuwe jaar, als het stucwerk het aankan kunnen we dan de muren in de verf zetten voordat de houten vloer gelegd wordt.

Voila! En in de achtergrond het schuurtje.

Eemnes is net als de rest van Nederland(behalve bij mijn ouders in Zeeuws-Vlaanderen) bedekt onder een dikke deken van sneeuw. Dat staat garant voor een enorme berg sneeuwpret! Het sleetje is opgepoetst en we zijn naar de hei bij Laren gegleden. Daar is een kuil waar je heerlijk vanaf kan roetsjen. Toch uniek dat dit al het derde jaar op rij is dat we hier al voor de jaarwisseling winterpret hebben.